Ons daltononderwijs
Op Lentiz | Dalton College geven we, zoals de naam al doet vermoeden, daltononderwijs. Het is een ‘gewone’ school, waar alleen op een andere manier wordt omgegaan met het verkrijgen van de lesstof.
Eigen verantwoordelijkheid, zelfstandigheid en samenwerken, daar staat het daltononderwijs voor. Natuurlijk heb je de ‘gewone’ schoolvakken zoals Nederlands, wiskunde en Engels, en je hebt ook ‘gewoon’ huiswerk. Daarnaast vinden we het belangrijk om je de vijf kernwaarden van het daltonderwijs bij te brengen. Daarbij leer je:
- Samenwerking: sociaal te zijn en midden in de maatschappij te staan. Je leert met klasgenoten samen te werken aan bepaalde taken. Handig als je dat later ook met collega`s gaat doen!
- Vrijheid en verantwoordelijkheid: er zijn werkafspraken en schoolregels, maar je krijgt de vrijheid om je eigen keuzes te maken. Dat vraagt natuurlijk eigen verantwoordelijkheid. Hier helpen we natuurlijk bij.
- Effectiviteit: ondernemend en creatief te zijn. Jij bent zelf verantwoordelijk voor je eigen taken. Je krijgt de vrijheid om het in te plannen en uit te voeren.
- Zelfstandigheid: vooruit te denken, te plannen en goede keuzes te maken. Krijg je jouw taak niet op tijd af? Schakel dan hulp in.
- Reflectie: goed na te denken over je (leer)gedrag. Hoe komt het dat je jouw taak niet op tijd hebt afgekregen?
Bij ons op school krijg je de kans om te groeien, om eruit te halen wat erin zit. Wij geven vertrouwen en verantwoordelijkheid en ruimte voor initiatief. Zodra we merken dat dit mogelijk is, krijg je dan ook een grote mate van verantwoordelijkheid. We doen dit omdat we ervan overtuigd zijn je dat ook kunt dragen. Je bent daarmee eigenaar van je eigen leerproces, op school en daarbuiten.
Meer weten over Dalton?
-
Hoe is het daltononderwijs ontstaan?
Om de vraag te kunnen beantwoorden wat daltononderwijs is, gaan we terug naar het ontstaan van deze methode.
De ‘roots’ van het daltononderwijs liggen in het Amerika van het begin van de twintigste eeuw. Miljoenen immigranten kwamen in die tijd in de haven van New York aan op zoek naar werk, geluk en een nieuw bestaan in dit uitgestrekte land. Het waren pioniers, praktisch ingestelde mensen, gericht op overleven en het opbouwen van een bestaan.
Het Amerika van die tijd heeft een schreeuwende behoefte aan beter opgeleide mensen. Het gebrek aan schoolgebouwen, aan goed opgeleid personeel en de enorme groei van de bevolking maken dat er een klassikaal onderwijssysteem ontstaat dat zich kenmerkt door stilzit- en luisteronderwijs.
Helen Parkhurst ondergaat dit ‘demotiverende luisteronderwijs’, zoals ze het zelf noemt, zelf ook. Maar als ze op zeventienjarige leeftijd zelf voor de klas staat, wil ze het ‘allemaal anders’ doen. Parkhurst experimenteert en zoekt een vorm om te individualiseren en te differentiëren, waarbij kinderen in vrijheid zelfstandig aan het werk kunnen zijn en zich niet hoeven te vervelen doordat ze voortdurend op de leerkracht of op elkaar moeten wachten.
Ze laat de vijf rijen, in de vloer vastgezette, schoolbanken losschroeven en zet de banken bijeen in tafelgroepen, die ze als themahoeken – voor elk vak een hoek – inricht. De leerlingen kunnen er zelfstandig aan hun taak werken. Voor jongere kinderen zijn er weektaken, voor oudere kinderen maandtaken met twintig werkeenheden per vak per maand. Parkhurst doorbreekt daarmee het voorgeschreven lesrooster. De kinderen krijgen een portie schoolwerk, dat ze als hùn taak, hùn werk aanvaarden, zoals ook vaders en moeders hun werk hebben en naar hun werk gaan. De kinderen moeten voor de taak zelf een planning maken.
En zoals het ook in het echte leven gebeurt, mogen de leerlingen elkaar en de leerkracht om hulp vragen als ze er even niet uitkomen. Parkhurst zet de oudere leerlingen in als monitoren voor de jongere. Bovendien maakt ze de kinderen verantwoordelijk voor de orde en discipline in het klaslokaal. Zelf bereidt ze de taken van de leerlingen voor en geeft ze individuele en groepslessen.
Parkhurst wil van kinderen mensen maken die onbevreesd in het leven staan, vol van zelfvertrouwen, creatief, initiatiefrijk, sociaal en die hun maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen. ‘Fearless human beings’ is de wat ouderwetse term die ze daarvoor gebruikt. Dat soort mensen heeft de maatschappij volgens haar nodig, mensen die willen samenwerken en zo de maatschappij willen dienen bij het oplossen van de grote politieke en sociale problemen.
Deze informatie is afkomstig van deze website >>
-
Informatieboekje Nederlandse Dalton Vereniging
Bekijk hier het informatieboekje van de Nederlandse Dalton Vereniging >>
Meer informatie
Heb je een vraag over onze school en ons daltononderwijs? Stel deze dan via daltoncollege@lentiz.nl. Wij zorgen dat de juiste persoon contact met je opneemt.
We zijn lid van de Nederlandse Daltonvereniging (NDV) die eens in de vier jaar onze school bezoekt.